Dagelijks bemesters lostrekken en nog een derde maisareaal zaaien
‘Zaaien, kuilen, poten. Alles komt tegelijk. In een zeer korte periode moet alles gebeuren. De werkpieken zijn enorm, door het regenachtige weer stapelen de werkzaamheden zich op.’
Sebastiaan van Leijsen, planner bij loonbedrijf Van Eijck in het Brabantse Alphen, is best wat gewend qua arbeidspieken, maar dit voorjaar is ‘op zijn minst uitdagend en frustrerend te noemen’.
Een derde mais nog niet gezaaid
‘Afgelopen week konden we gedeeltelijk de tweede snede wegwerken en hier en daar nog de eerste snede’, legt Van Leijsen uit. ‘We hadden drie ploegen in het gras aan het werk en intussen moesten we ook nog bieten en mais zaaien en aardappels poten. Alles wat kon rijden, was op het land bezig.’
Helaas was regen maandag weer de spelbreker, al viel de hoeveelheid gevallen water in de omgeving van Alphen dit keer mee. ‘Normaal gesproken zaaien we jaarlijks 700 hectare mais. Daarvan moeten we nog zeker 200 hectare zaaien. Het is de vraag of we de mais allemaal nog wel gaan zaaien, omdat het erg laat wordt. We moeten zelfs nog bieten zaaien en 100 hectare aardappels poten. Van die aardappels weet je in elk geval één ding: als die voor 1 oktober vanwege wetgeving gerooid moeten worden, dan zijn ze nog niet volgroeid.’
Sebastiaan van Leijsen, planner bij loonbedrijf Van Eijck uit Alphen:We moeten dagelijks meermalen met de lier uitrukken om bemesters los te trekken die zijn vastgereden
Werkzaamheden niet te spreiden
Het werk blijft zich opstapelen. Nu het grasland gemaaid is, kan er bemest worden. ‘Ook akkerbouwers die nog mais telen of aardappelen poten kunnen nu de mest gebruiken. Alle machines die we voor de bemesting hebben, zetten we nu maximaal in. Maar het is gewoon nog erg nat, we kunnen niet overal tegelijk terecht.’
En dat mestrijden gaat nog altijd niet vanzelf. ‘We moeten dagelijks meermalen met de lier uitrukken om bemesters los te trekken die zie zijn vastgereden. Normaal kunnen we de werkzaamheden wel wat spreiden, maar dit jaar is het echt alles of niets. Dat is frustrerend, ook voor ons.’