Boer in het Nieuws: ‘Inschrijven op natuurgrond ... dit slaat nergens op!’

Een opgestoken duimpje met de toevoeging: ‘Mooi verwoord Jan Geert’ en een berichtje met veel uitroeptekens: ‘Lijkt nergens op! Je bent tegenwoordig niet meer dan een nummer. Hoop dat de brief van Natuurvlees ze nog wakker schudt.’ 

De telefoon van zoogkoeienhouder Jan Geert Veldman uit het Groningse Noordlaren pingde gisterochtend onophoudelijk door een stroom aan appjes van collega’s. Ze reageerden op een interview in de Telegraaf, waarin Veldman zich duidelijk uitspreekt over de onzekerheid die is ontstaan voor boeren die grond pachten van Staatsbosbeheer. Als hun pachtcontracten op 1 januari aflopen, worden deze niet meer stilzwijgend verlengd. In plaats daarvan moeten de pachters samen met andere gegadigden inschrijven op hun grond, zo kregen ze enkele weken geleden per brief te horen. 

Inschrijven niet eens mogelijk...

‘Ook wij hebben zo’n brief gehad. Hierin werd ons meegedeeld dat we een account aan konden maken. Daarop konden we ons dan registreren als belangstellende voor het pachten van de grond waarvan het zesjarig pachtcontract afloopt. Aanvankelijk dacht ik dat het wel los zou lopen, maar na een bijeenkomst van Natuurvlees Nederland, waar we bij zijn aangesloten, heb ik me er toch maar eens in verdiept. Met veel moeite lukte het me nog om een account aan te maken. Toen bleek dat inschrijven voor de provincie Groningen niet eens mogelijk is... Onze rayonbeheerder van Staatsbosbeheer, met wie we al jaren prettig samenwerken, blijkt ook niet blij met de gang van zaken. Maar hij zit hier ook aan vast…’

Hogere pachtprijs wordt doodsteek

‘Dat Staatsbosbeheer bij het uitgeven van pachtcontracten gebonden is aan bepaalde regelgeving, snap ik. Maar wat ons steekt is dat goede relaties niet meer van belang lijken. Wij pachten al achttien jaar van Staatsbosbeheer en hebben altijd meegedacht met de natuurorganisatie. Is dat dan ineens allemaal niks meer waard? Ja, er is een puntensysteem dat bepaalt welke inschrijver de grond mag pachten. Maar we moeten ook aangeven welke pachtprijs we willen betalen. Hoe wordt dat gewogen? Als de prijs gaat bepalen wie de grond mag pachten, dan wordt dat de doodsteek voor veel zoogkoeienbedrijven. Wij zoogkoeienhouders hebben natuurorganisaties veel te bieden. Maar we kunnen op prijs nooit concurreren met melkveehouders die de natuurgrond kunnen benutten als mestplaatsingsruimte. Of er punten mee scoren voor een duurzame melkstroom. Als zoogkoeienhouders hangen we, zoals wel vaker, weer aan de laatste speen!’

Half december en nog steeds onzekerheid

‘Omdat deze maatregel veel vleesveehouders treft die zijn aangesloten bij Natuurvlees Nederland, heeft de organisatie een brandbrief naar Staatsbosbeheer gestuurd. Die is in de publiciteit gebracht en zo werd ik gebeld door een journalist van De Telegraaf. Ik heb hem graag te woord gestaan. En inmiddels heeft ook het Dagblad van het Noorden dit opgepikt. Hopelijk gaat de publiciteit ons helpen om Staatsbosbeheer op andere gedachten te brengen. Dit slaat gewoon nergens op! Bij ons gaat het om twintig hectare van de in totaal 200 die we in gebruik hebben. Ik blijf wel boer als ik de grond van Staatsbosbeheer kwijtraak. Maar er zijn ook collega’s, die niet met hun naam in de krant willen, die volledig afhankelijk zijn van Staatsbosbeheer. Als zij niet meer kunnen pachten of een veel hogere prijs moeten gaan betalen, moeten ze stoppen met hun bedrijf. Zij zitten nu in grote onzekerheid. En het is al half december...’

Jan Geert Veldman heeft in het Groningse Noordlaren een gemengd bedrijf met onder andere akkerbouw en 180 blonde d’Aquitaine-zoogkoeien. Van de 200 hectare grond die hij in gebruik heeft, wordt bijna 100 hectare gepacht van terreinbeherende organisaties, waaronder 20 hectare die hij al 18 jaar pacht van Staatsbosbeheer. Veldman zet zich onder andere in voor het Aanvalsplan Grutto en werkt samen met collega-natuurboeren samen als ‘Groene Ondernemers Haren.’