Ene maisras levert per hectare 200 kg meer eiwit dan andere

Door verschillen in stikstofbenutting bestaan er tussen maisrassen verschillen in eiwitopbrengst van meer dan 200 kg ruw eiwit per hectare.

Dit concluderen onderzoekers van Wageningen Livestock Research op basis van een analyse van gegevens van rassenproeven. Al deze proeven waren uitgevoerd bij een gelijke stikstofbemesting van 140 kg per hectare uit drijfmest en kunstmest.

Per kg ds 15 gram extra ruw eiwit

De onderzoekers vonden verschillen in eiwitopbrengsten tussen rassen die, vertaald naar opbrengsten in de praktijk, oplopen tot meer dan 200 kg ruw eiwit per hectare. Dat is volgens hen vergelijkbaar met de ruweiwitopbrengst van een halve snede gras (2,5 ton droge stof met 17 procent ruw eiwit). De verschillen in eiwitopbrengst zijn toe te schrijven aan verschillen in drogestofopbrengst, maar er zijn ook rasverschillen in eiwitgehalte. Deze bedroegen gemiddeld 15 gram per kg droge stof. De gewasonderzoekers gaan nu samen met rantsoenspecialisten kijken wat dit betekent voor de praktijk.

Stikstofopname vergelijkbaar met vanggewas

Omdat de rassenproeven zijn uitgevoerd bij dezelfde bemesting, betekenen de gevonden verschillen in eiwitopbrengst dat het ene maisras stikstof efficiënter benut dan het andere. Vertaald naar de praktijk is het verschil in stikstofopname tussen het beste en het minste ras ongeveer 30 kg per hectare. Dat is volgens de onderzoekers vergelijkbaar met de stikstofopname van een geslaagd vanggewas. Hierbij moet worden bedacht dat de teelt van een vanggewas niet altijd slaagt. ‘De stikstof die het ene ras meer opneemt dan het andere, kan zeker niet uitspoelen en blijft daarmee in de kringloop. Het is dus zeker interessant om bij de rassenkeuze in de toekomst meer rekening te gaan houden met verschillen in stikstofopname en eiwitopbrengst tussen maisrassen’, concluderen ze.