Tip van de Weideman: De ‘happy few’

We hebben bakken water gehad en wie nu nog koeien kan weiden, hoort bij de ‘happy few’, ook al staat hij/zij niet in de Quote 500.

Het weideseizoen is wel zo’n beetje over en dan is het tijd voor mijn klassieke afsluiter, waarin we terugblikken en lessen trekken uit het afgelopen seizoen. Het grote verschil met vorig jaar was water. Zeker op de zandgronden een verademing: zonder beregening groeide er nou eens gewoon gras! April en mei waren nat, veel te nat. In de tweede helft van mei moesten veel weiders de koeien een paar dagen op stal houden.

Smakelijkheid gras als uitdaging

In de loop van juni werd het droog en vervolgens viel er vrij regelmatig regen en was er constant veel gras om te weiden. Volop kansen om de koeien voortdurend veel gras te serveren. Voor smakelijkheid moest je meer je best doen dan in een droog jaar. Het was te merken dat je daarvoor goed moet plannen en vooruitkijken.

Over happy few gesproken: het bleef in april lang koud en het gras groeide langzaam. Maar je hoorde bij de happy few als je wél op tijd begon, want dan had je er meteen een groeitrap in geweid ... die later keihard van pas kwam. Op tijd beginnen is elk jaar weer een succesfactor.

Vaker kleine beetjes

Je hoorde ook bij de happy few als je begin mei kans zag een paar hectare te maaien. Het duurde vervolgens drie weken tot de volgende kans. Vroeg een paar hectare maaien en niet wachten tot je alles in één keer kunt pakken, is risicospreiding en geeft beweidingsruimte.

Wie op tijd inzag dat al die grasgroei en grasoogst in mei en juni betekende dat het gras verlegen zat om extra kunstmest-stikstof hoorde bij de happy few met donkergroen gras. Op veel andere plekken zagen we in de tweede helft van het seizoen te weinig kleur op het gras (en te laag eiwit ìn het gras). Gras is dankbaar voor vaker kleine beetjes stikstof.  

Netwerk van kavelpaden en dammen

In september/oktober hoorde je bij de happy few als je na een paar natte dagen met koeien op stal toch nog weer ging weiden, want dan hield je minder van dat herfstgras over om in te kuilen. Ten slotte waren veehouders met een uitgebreid netwerk van kavelpaden en dammen daar de hele zomer weer eens hartstikke happy mee. Want daarmee konden ook echt alle huiskavelpercelen worden bereikt, zonder vertrappingsschade.

Kijk voor jezelf nog eens terug wat voor jou de ‘happy’ en de minder ‘happy’ momenten waren en trek daar je lessen uit. Volgend jaar groeit er weer gras en is er een nieuwe ronde met nieuwe kansen. Ik spreek jullie over enkele maanden weer!