De Weideman: ‘Gemaaide percelen: beweidings- of bemestingsruimte?’

Eind vorige week en in het weekend zag ik heel wat veehouders de kans grijpen om mijn tip op te volgen: maaien als het effe kan! Na de plensbuien van maandag en dinsdag is het helaas weer duimen draaien. 

Als je de koeien buiten had en ze moeten tijdelijk binnen blijven, troost je dan met de gedachte dat het heen en weer ‘schakelen’ qua voeding met dit smakelijke en snel verteerbare gras prima kan (maar je moet ook wel echt ‘schakelen’!). Hopelijk droogt het land tijdens en na het weekend wat af en kun je dan verder met weiden en zijn er weer kansen voor maaien.

Eerste reflex: hard nee roepen

Bij de vers gemaaide percelen denk ik aan beweidingsruimte voor straks, maar veel veehouders met volle mestputten zien eerder bemestingsruimte. Mijn eerste reflex is hard nee roepen, want dat etgroen komt zo fijn van pas voor het weiden en ze vreten immers graag van een schoon bord. Ook als het goed inregent, zal de bodem van een bemest perceel nog flink geuren. Maar ik wil ook reëel zijn. Het is een ervaringsfeit dat koeien er soms ook wel enigszins aan gewend raken en dan nog prima vreten. En soms kan het nou eenmaal niet zoals het moet en moet het maar zoals het kan. 

Houd de mestgift beperkt

Ga je met dat motto mest uitrijden, dan is mijn advies om de gift beperkt te houden (20 kuub) en het te verdunnen met een behoorlijke plens water. Dat is sowieso goed voor de benutting, maar helpt ook om het smaakeffect beperkt te houden en dan heb je straks nog de keus om die percelen voor weidegang in te zetten.